aanraking

Paspoort niet vergeten! Het staat in grote letters op een afgescheurd papiertje dat met een plakbandje op de deur. Ik check het nog één keer, ja het paspoort zit echt in mijn tas. Met de koffer in mijn hand loop ik naar het metrostation en vertrek richting centraal station. Bij de trein kom ik Irm tegen. We eten snoepjes in de trein, het is als een schoolreisje. In 25 minuten zijn we op schiphol, we zijn door de controle heen. Hebben wat vertraging, gaan in het vliegtuig, zijn in de wolken. We praten en ineens landen we alweer, in Schotland. Alles gaat heel soepel, we gaan met een dubbeldekker naar Edinburgh, stappen uit, vinden ons hostel. Gaan op ontdekkingstocht, vinden een verstopte bios waar je gratis film kan kijken - er is een lezing over forensisch onderzoek, CSI in het echt zeg maar en ik vind het fantastisch. We lopen in de nacht nog rond in deze sprookjesstad, ik ben verliefd. 

In de ochtend kijken we in mineralen winkeltjes en passen veel te veel kleding in een vintage winkel, ik vond er de mooiste zwarte broek die mijn kont lijkt te kussen. Daarna gaan we naar de Summerhall, hier volgen we een workshop over het maken van eigen bacterie en werken in een lab. Ik loop de gang op om even iets te drinken, hier ontmoet ik James, hij werkt in het lab, we raken aan de praat en wisselen contactgegevens uit. Het werken met pipetten, chemicaliën en handschoenen is fascinerend en heel fijn om ook weer mijn hoofd wat meer te gebruiken in deze stage periode waar het vooral om maken draait. 

Het is al donker als we de Summerhall uitlopen en een supermarkt zoeken voor wat eten, deze stad is serieus een sprookje, Irm en ik zeggen het bijna elke straat die we inlopen. We zien een grote heuvel en besluiten dat we die morgen willen beklimmen. Als we appels en chocolade koekjes hebben gevonden in de supermarkt gaan we terug naar de Summerhall, we horen van de bibliotheek, nog iets om morgen te bezoeken. Die avond zien we een voorstelling, Fast Lane, en het is serieus één van de mooiste dingen die ik in een lange tijd heb gezien. 

In die avond lopen we langs een paars verlicht kasteel en eindigen we in een kroeg met roze/paarse neon verlichting en heel veel knuffels aan het plafond en een jungle thema toilet. Hier praten we voor uren en ik ben zo gelukkig met dit avontuur met die mooie lieve meisje en het is een mega compliment voor ons beide dat mensen denken dat we zusjes zijn. 

In het stapelbed valt me op hoe bijna iedereen hetzelfde slaapt (ik slaap in een zaal van 30). Ik luister naar de slaapgeluiden en val dan snel zelf ook al heerlijk in slaap. 

Het is de laatste dag, het waait hard en het is koud, twee dikke jassen houden mij warm. We beklimmen de heuvel en ook dit is ontzettend mooi, overal groeien bloemen en het lijkt een nieuwe wereld die ik nog niet eerder heb gezien. Helemaal boven aan waaien we bijna weg, ik glij nog uit en glij een paar meters naar beneden. We hebben het erover dat we zo graag nog wat langer zouden willen blijven. Maar om 9 uur in de avond gaat onze vlucht. 

We vinden de bibliotheek in Summerhall en de daar bij horende Collin. Collin is een man van in de zestig en deze bibliotheek is zijn privé verzameling aan boeken (het zijn er honderden als het er niet duizenden zijn). Stiekem denk ik ook dat Collin er vaak slaapt, zijn ontbijt hangt nog in zijn baard. Hij verteld zijn levensverhaal, raad ons de mooiste boeken aan, neemt ons op avontuur mee en stelt ons voor aan allemaal mensen, dan haasten we ons naar het vliegveld. 

drie minuten te laat voor het inchecken blijken we niet meer met het vliegtuig mee te mogen. En dat terwijl het vliegtuig pas over een uur vertrekt, beetje jammer wel. Er gaan geen vliegtuigen meer deze avond en de eerste gaat weer om acht uur in de ochtend. Nu hebben we wel de extra dag/nacht die we zo graag wouden. Ik stuur een berichtje naar werk dat ik de volgende dag er iets later zal zijn, dit doe ik met de laatste procenten die nog in mijn mobiel zitten. En een berichtje naar James met de vraag of hij een bank voor ons over heeft. We vertrekken met onze koffers weer met de bus naar het centrum, ik verkleed me nog in de bus (we zijn de enigste die er in zitten) en we gaan naar hetzelfde kroegje van de dag daarvoor, er is een live band aan het spelen. We raken in gesprek met een groepje kunst studenten en leggen uit waarom we naar de kroeg gaan met onze koffers. Aaron bied ons een bank aan. Ondertussen is er een berichtje van James, hij heeft een kamer over en zou ons op kunnen halen. Hij haalt ons op, het valt nu pas op dat de sturen aan de andere kant in de auto zitten. We praten tot diep in de nacht, waterpijp, glazen whiskey. De volgende dag worden we naar het vliegveld gebracht. Een avontuur dat ik niet had willen missen, fijn misschien toch dat we het vliegtuig wel hadden gemist. En toen ineens was ik weer in Rotterdam en stond ik in de fijnste winkel te werken.

Op naar meer avonturen.