aanraking

21 december 2016. Het is in de ochtend, donker en veel vroeger dan normaal. Opgewonden en zenuwachtige kriebels hebben een plaats gevonden door mijn hele lichaam. Mijn wekker gaat nog niet, maar slapen lijkt ook niet meer te lukken. Ik draai me om, rek me uit, doe me ogen dicht. Een paar secondes later stap ik uit bed, slapen lukt niet meer. 

Bij de AH to go haal ik nog een broodje, stap in de trein richting Breda, het is de intercity direct en het verbaasd me altijd hoe snel deze trein gaat. Bij Breda stap ik over richting Tilburg, waar ik vervolgens later overstap naar Eindhoven. Ik zie het 11:11 worden, ik doe een wens waarvan ik hem eigenlijk niet durf te maken. 

Zoekend loop ik langs een verlaten industrie gebied, hier ergens zou zijn atelier moeten zijn. Na een paar keer op en neer te zijn geweest vind ik het. Het is er groot en koud, de elektrische kachel blaast warme lucht uit, maar het vult niet de hele ruimte. Er hangen schetsen voor het project dat vandaag afgerond moet worden en waar nog aan begonnen moet worden. Door de hele ruimte is werk verspreidt wat ik eerder in musea heb zien hangen en wat ik nog in musea moet zien. Hij is er zelf nog niet, wat zorgt voor veel papier, nietjes, experimenten en lijm uit het lijmpistool. Zodra hij binnen is beginnen we met vragen aan elkaar te stellen, te lunchen, praten over fascinaties en te brainstormen over het project van vandaag. Maar heel veel woorden gebruiken we hier niet voor.

De lunch is voorbij, taken verdeeld en papier wordt geknipt. Ik knip grote vlakken uit het mooiste papier wat ik ooit heb gezien, het is rood en reflecteert en beweegt in het licht. Probeer het papier te vormen, gebruik naalden, veiligheidsspelden en maak vooral gretig gebruik van de nietmachine. Uiteindelijk begint het op een kledingstuk te lijken, de laatste nietjes, niet ik pas in het kledingstuk terwijl hij het aanheeft. Hij is warm, bijna klam. Het kan weer uit, het kan weer aan. Het rode papier is getransformeerd in een kledingstuk, iets wat je aan en uit kan doen. Kriebels van blijdschap. 

"Wat vond je van vandaag?" Aan de kriebels in mijn buik en de spierpijn in mijn mondhoeken wist ik zelf al dat ik het één van de leukste dagen vond, het was zo ontzettend fijn. Ik vertel hem over hoe enthousiast ik ben, hoe fijn het was, deze eigen droom wereld gevisualiseerd zien worden. Hij vraagt mij of ik zijn stagiaire wil worden.  Knijp me, maar dit is echt, ik ga echt stage lopen bij Bart Hess. 

Het is donker, frisse lucht, wandeling naar station. Dromerige treinrit met belletjes naar werk en een vriendinnetje. Twee uur later weer in Rotterdam. Ik haal het nog net om op tijd de winkel te sluiten, krijg een chocolade reep van mijn baas als avondeten en met een biertje in mijn hand sluiten we de winkel af - klaar voor de karaoke en gelijk ons personeelsborrel. 

Biertje uit de winkel, naar de buren voor de kerstmis karaoke, gluhwein, niet zo lekker, wel met extra gin. Vals liedjes meezingen, songteksten alsnog verkeerd uitspreken, een extra biertje. Mijn collega's zijn fantastisch lief en leuk en mijn baas zegt dat we in 2017 meer en beter moeten leren drinken. Nog een liedje aanvragen, in de winkel staan terwijl het al vrij laat is, kerstpakket krijgen, weer door naar de buren voor meer liedjes en dansjes, chocolade koekjes van vreemde krijgen, laatste liedje zingen. Belachelijk laat met z'n drieën in de gesloten winkel staan, alle tassen + kerstpakket meeslepen naar de metro, stukje rennen, laatste metro naar huis net gehaald. Dit was een fijne dag.