aanraking

Zoals altijd vertrek ik net iets te laat op de fiets, maar ik heb de wind mee en fiets tussen de regendruppels door, dus het is niet zo erg. Terwijl ik mijn fiets op slot zet komt er een stralende lach de metro uitgelopen, hij zoent me en samen zoeken we de weg naar de secret art cinema. Het is allemaal een beetje veel te fancy. Uiteindelijk is de secret art cinema maar klein, zullen we ons weg naar boven vervolgen maar daarvoor hebben we tickets nodig. Van een oudere man krijgen we een uitnodiging uitgereikt en nu kunnen we ons weg naar boven vervolgen. We vragen ons af waarom de man ons de kaarten gaf, maar we denken omdat we er zo leuk uitzien. In de ruimte boven zijn een stuk of 100 galleries te bewonderen, een paar werken zijn interessant een heleboel ook niet. Af en toe raken we elkaar kwijt, want af en toe vinden we andere dingen mooi. Opeens voel ik een hand om mijn middel en kijk lachend naar zijn gezicht, weer gevonden.

Later gaan we lopend naar mijn huis, door waterplassen heen. Het is donker, de sterren achter de wolken verstopt en jij bent nieuwsgierig. We aaien mijn hamster en gaan uiteindelijk tegenover elkaar zitten op de grond. We kijken elkaar een tijdje aan zonder iets te zeggen, lachen beide. Hij is lief en ondeugend tegelijkertijd, uiteindelijk liggen we uren naast elkaar en vragen elkaar alles wat we willen weten. Je tekent op mijn blote rug en verbind mijn moedervlekken aan elkaar. Je kijkt in al de lade kastjes naast mijn bed, om me beter te leren kennen. Je vind de oude filmcamera van mijn opa en oma en doet pogingen mij er mee te filmen.

Je ligt weer naast me en houdt mij warm, ik bestudeer je gezicht en jij de mijne. Wat is het fijn in de armen van jou. Stille slapers, luide dromers.