aanraking

De muizen zijn nog steeds actief door het huis heen te vinden. Af en toe rent er eentje voorbij en af en toe kruipen ze bij huisgenootjes op de bank. Een huisgenootje komt bij mij langs en daarna gaan we nog even bij hem langs. Iets met plankjes en muizenvallen. Als het huisgenootje verdwijnt met de lijmplankjes voor de muizen, blijf ik nog plakken bij hem. Ik blijf nog eventjes thee drinken. Maar eventjes is nooit eventjes. 

We vertellen elkaar de verhalen die we elkaar nog niet hadden verteld, bespreken school en woorden, films en boeken. Ondertussen knabbelen we op druiven en het liefst zou ik dat nog veel langer doen, zo tegen hem aan zittend. Maar ik moet zo nog naar de academie. Ik sta op, ben ondertussen al iets te laat voor de les - neem zijn vingers tussen mijn hand en vraag hem wat hij vanavond doet/ Niets, je mag langskomen. Ik glimlach en daarna sprint ik naar school 

Je weet precies wanneer je op het juiste moment de academie binnenloopt als klasgenoten gooien met wc papier. Ze gooien wc papier van de bovenste verdieping naar de onderste. Laten flesjes water van de bovenste verdieping leeg gooien en rennen door de gangen heen. Soms vraag ik me af waar ik ben beland, maar meestal vind ik het wel fijn daar. De reden waarom ze met wc papier aan het gooien zijn? Iets met onderzoek en verbinden. De hele les verloopt in een rommeltje en praat sessies. Vandaag is dat helemaal niet erg.

In de eerste instantie zou ik deze avond nog naar een huisgenootje, ze is namelijk altijd heel lief voor mij en maakt soms eten als ik uit school kom en ik mag vaak bij haar douchen als de gedeelde douche het niet doet of te vies is. Omdat ze altijd zo lief is had ik een cadeautje voor haar gemaakt, maar ik denk dat ze al sliep want ik hoorde slaapgeluidjes. De buurman was nog wakker (het is een groot huis ik heb 8 huisgenootjes) en bood me een biertje aan, ik sla het aanbod niet af en babbel wat met hem. Als hij me een tweede aanbiedt sla ik het aanbod af, want er is iemand die ik deze avond nog graag wil zien.

Hij is aan het koken en ik help, ondertussen proeven we steeds of het al fijn smaakt. Onze lichamen raken in elkaar verstrengeld, handen gaan op ontdekkingstocht en stoppen lijkt geen optie. Het eten proeft fijn en we besluiten om nog een documentaire te kijken. Met een half oog kijken we documentaire,  waarvan we de intentie hadden om er naar te kijken. Maar het maakt niet zoveel uit, de documentaire is interessant maar wij vinden elkaar interessanter. Elke keer opnieuw is een ontdekkingstocht met hem, kusjes en zoenen volgen, tanden, sneetje in mijn lip - hij kust het druppeltje bloed voorzichtig weg. Terwijl we ondertussen naakt verstrengeld liggen, voel ik me het mooist gekleed.